Pan Zenobiusz Mierzejewski urodził się 12 marca 1916 roku w Dąbrowie Górniczej. Po ukończeniu 7-klasowej szkoły powszechnej odbył 3-letnią praktykę w Miejskich Zakładach Ogrodniczych w Dąbrowie Górniczej. W 1935 roku rozpoczął naukę w 3-letniej Państwowej Szkole Ogrodniczej w Tarnowie – ukończył ją w roku 1938 jako najlepszy uczeń. W celu dalszego pogłębiania wiedzy ogrodniczej, po zdaniu egzaminów, rozpoczął naukę w 3-letniej Średniej Szkole Ogrodniczej w Białej Krakowskiej (dzielnica Bielska – Białej), lecz na skutek wybuchu wojny nie zdążył zdać egzaminów końcowych. Uczynił to dopiero w czerwcu 1946 r.

Czas wojny przetrwał w Niemczech, gdzie został wywieziony w wyniku łapanki w marcu 1940. Na początku dostał się do Zakładu Ogrodniczego „Erich Kirchner” w Coswig, a następnie, aż do zakończenia wojny, pracował w jednym z największych Zakładów Ogrodniczych „Max Schäme” koło Drezna. Pełnił tam funkcję starszego ogrodnika. Po wojnie, w roku 1947, zaangażowany został przez Wojewódzki Wydział Oświaty Rolniczej w Katowicach. Jako nauczyciela skierowano go do Państwowego Gimnazjum Ogrodniczego, a następnie do Państwowego Liceum Ogrodniczego w Grodźcu w województwie śląskim. Tu także powierzono mu funkcję kierownika gospodarstwa szkolnego.

Z Prószkowem związał się w 1950 r., gdyż został przeniesiony tam służbowo. W technikum prowadził zajęcia z dendrologii, kwiaciarstwa, terenów zielonych, ogrodnictwa ozdobnego, miernictwa i rysunku zawodowego. Ponadto Pan Zenobiusz zaocznie, w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, uzyskał tytuł inżyniera ogrodnictwa ze specjalności kwiaciarstwa. Wieloletnia praca w technikum została zakończona w 1979 roku przejściem na emeryturę.

W czasie pracy w Państwowym Technikum Ogrodniczym obejmował stanowiska kierownicze, w tym zastępcy dyrektora oraz dyrektora szkoły, a także wychowawcy w internacie. Zawsze był bardzo aktywny społecznie, pełnił funkcje w różnych organizacjach: był w radzie nadzorczej Wojewódzkiej Spółdzielni Ogrodniczo – Pszczelarskiej w Opolu, w zarządzie oddziału NOT i wielu innych. Na zlecenie Ministerstwa Rolnictwa uczestniczył w opracowaniu programów nauczania z zakresu kwiaciarstwa, miernictwa, drzewoznawstwa, ogrodnictwa ozdobnego, terenów zieleni i rysunku zawodowego. Dużo czasu poświęcał hodowli nowych odmian roślin iglastych – wyhodowane przez Pana Zenobiusza to cis japoński złoto obrzeżony „Zen-Dan”, cis pospolity M₂, żywotnik M₃.

Był wspaniałym pedagogiem, umiejącym zaszczepić uczniom zamiłowanie do sztuki jaką jest ogrodnictwo. Należał do ludzi, którzy wnieśli ogromny wkład w dorobek historyczny Pomologii.  Jego kultura osobista, praca z uczniami i umiłowanie roślin stworzyły mit „profesora wymagającego, ale sprawiedliwego”, który dzięki rozległej wiedzy i umiejętnościom praktycznym potrafił zachęcić i nauczyć tego, co było niezbędne  przyszłym ogrodnikom.

Po ukończeniu 80. roku życia przygotował tekst do wydanej w 2001 r. książki „Park Arboretum w Prószkowie”. Mało kto wie, że pasją Pana Zenobiusza było także rysowanie roślin piórkiem. Wystawa jego prac została zorganizowana podczas tegorocznego jubileuszowego zjazdu absolwentów Pomologii.

Z żalem żegnamy wspaniałego pedagoga i człowieka, ale pamiętajmy, że wspomnienia są największym skarbem, które pozostawia nam, odchodzący na wieczny odpoczynek.